Hier

het is altijd in het midden hier de verte onbereikbaar daar
bewegen doelen en wandelen de middelpunten
ze komen nergens aan ze stappen op de stippen die ik volg
jouw spoor van rozenblad waar alles klopt en warm

op mijn hoofd een trechter stevig vastgeschroefd
de zandloper hij duwt mij voort en dringt zich op zolang het duurt
mijn kruimelspoor verlevendigt de tijd en circuleert het buiten
langs mijn longen heen mijn binnenste weer in

hier ademt alles binnenin
genegenheid met stille trom en aandacht
ritme van het hart het hart de roos en daar het midden van van hier het doel
precies op deze plek waar ik jou vind bemin en waar we dieper samenvallen
ver de ijle kern in waar niets en niemand ons méér raakt
dan God voor mogelijk hield

© Ronald Bottelier

Memento

te donker in de sneeuw
het beeld schiet door de herfstdag heen
hoe wit licht stuitert en het
kraken van een schoen

de scheuren in het ijs
verdichte werkelijkheid geluid
buigt verder dan de leegte
koude tenen krom

de lagen tussen jou en mij
verlichten onze stappen meer
en meer van onze warmte stoomt rondom ons
heen en smelt van alles – de beweging
naar de bron de diepe
borrelende berg
de onrust die daar binnen stoomt en ademt
lang en breed en één

in onze open haard een wolk
verbrandt het witte weg en blust
de schade van de harde winter zonnestralen
pegelen een traan

blij verlicht verwarmd met jou en ganzen vliegen over
in een halve maan op weg van hier
naar daar de wijde wereld waar de warmte is
voordat de bomen kaal – de winter valt

© Ronald Bottelier