Boven

boven de wolken met zon in de rug is jouw liefde te winnen?
knijpende ogen mijn hart klopt mijn hoofd in elkaar en geniet
hand in hand met mijn maag samen rondjes verdraaien

dit hoofd denkt te weten

handen gevoelig aaneen bewegen en krullende vingers
om okselhaar trekt lach om mijn mond ergens
tussen mijn oren met pijn en met zweten

en alles klopt zoals het gebekt is
willens en wetens organisch gegroeid
verantwoord en vrij
onbegrijpelijk de kern
mesjogge de toekomst
de diepte voorbij
de regenboog poetsen

© Ronald Bottelier

Advertenties

Lichtval

niet dat ik iets tegen zwaartekracht heb
de bomen dragen vogels
de hemel streelt de bladeren
en ik sta aan de stam onthecht te zijn en zie
hoe zij naar mij kijken
hoe wij samen kijken
hoe wij kijken
kijken

een verstilde aardkloot
zonder vleugels
onbegrensd beperkt
lichtval schittert fladderend

© Ronald Bottelier

Nooit

mijn eens was ooit jouw eens
op eenzelfde tijd en plaats waar we ons
toen nooit bedachten om elkaar ooit nog zo samen
vrij en blij te zullen terugzien in een fantastische flashback
met dito mokerslag

© Ronald Bottelier

Luwte

in luwe winterstormen zit ik hier
de wereld draait langs mij heen
veelbetekenend en niemand die ziet
wat ik nu voel

-zonder hart is alles kil-

met duizend maal jij hier
aan mijn zij
maar duizend maal meer nog
gaan voorbij

-mijn hoofd voelt warm-

perceptie mijn deken, de ruwe ondertoon
die noch planken misslaat noch waarheden pacht
puzzelend stil zonder hoeken en rand
in eenzaamheid en half begrepen

-ik ben-

waar niemand mij ziet
mijn breekbaar zijn hier tussen mensen
mijn harteklop en binnenruis
mijn wensen

-zo vader, gedachten-

en het schitteren van jouw vochtige huid
het strijken tegen jouw haren
je vonken voelen vlammen vrij
onszelf bedenken warm en nieuw

-koude reet-

en altijd weten
altijd hier
in het midden van de volle maan zijn we
zelden alleen

© Ronald Bottelier

Te gast bij LiteRAR gedichtendag 30 januari 2014

Dank Jan Bontje!

Celdeling

na onze
liefdesdans
jouw eierdoos
mijn zaadfabriek
gemixte genen
magnetisch windje
tegen
windje mee
na de laatste hele
wee
plezierig
ontpopt
tot de volkomen
verrassing
die ons hier nu kust
en ons geluk
een nieuwe wending geeft

© Ronald Bottelier