Toeval
zweven in het toeval
over zwaartekracht die klappen maakt
door grenzen die het paradigma laat bestaan
de grote druk die uitweg heet
mijn denken danst hier levend in de volle zon
stralend schiet ik door de lucht, een vogel krast
één zwarte kraai is niets
zijn ogen kralen
mijn vader ademt door
hij rust in vredig licht en lacht
wij samen in geluk
opnieuw geland geboren
© Ronald Bottelier