Autocue
en de stroom vertelt ons alles
mijn spreekbuis van gedachten trilt
ik leef en laat mij leven, lach en schreeuw
en lees jouw blik
en jij ziet mij hier staan
jij kent mijn tekst en ik ken jou
gedachtenstromen komen
ik lees alles wat jij zegt veel sneller
dan jouw letters woorden vormen
jij luistert met een lach
je leest mij sneller dan geluid
je leest mij sneller dan ik weet, synchroon
beschrijft mij verder dan compleet
je leest mijn hart en drukt je letters zacht
tegen mijn schouder, zwart op wit
maar ik heb geen idee
ik doe maar wat, wat jij mij ingeeft
regels stromen door en ondertussen trek je mij dichtbij
en lees je mijn onuitgesproken tekst in de poppen van mijn ogen
een diepe lach verbindt ons zelf aan zelf
ik raak je aan
de stille tekst maakt ons onzichtbaar
vloeiend raak je mij
onze letters vallen op hun plaats in één intense zin
van ongekend genieten
dwars door wat de taal ons zegt
loopt ons verhaal van zenden en ontvangen
in niets te onderscheiden gaan we hand in hand
de band blijft lopen, letters komen
het leven stroomt ons over – uit
© Ronald Bottelier
Woordeling 