Door

het landschap mist je
mis je landschap waar je
stappen stapten stap ik
stap stap stap sta stil
ga door recht door je landschap
dat jou mist ik
mis je door en door stap door
en mis je mis je in een mist
van tranen stromen regen
tussendoor een landschap stil
ik mis je weinig woorden stil
je landschap weinig stil
geen woorden weinig
stil
gemis
ik mis je
door en door
en stil
stap door
stap stil erover
niet
en stap erdoor
niet onder

© Ronald Bottelier

(2009)

Luwte

in luwe winterstormen zit ik hier
de wereld draait langs mij heen
veelbetekenend en niemand die ziet
wat ik nu voel

-zonder hart is alles kil-

met duizend maal jij hier
aan mijn zij
maar duizend maal meer nog
gaan voorbij

-mijn hoofd voelt warm-

perceptie mijn deken, de ruwe ondertoon
die noch planken misslaat noch waarheden pacht
puzzelend stil zonder hoeken en rand
in eenzaamheid en half begrepen

-ik ben-

waar niemand mij ziet
mijn breekbaar zijn hier tussen mensen
mijn harteklop en binnenruis
mijn wensen

-zo vader, gedachten-

en het schitteren van jouw vochtige huid
het strijken tegen jouw haren
je vonken voelen vlammen vrij
onszelf bedenken warm en nieuw

-koude reet-

en altijd weten
altijd hier
in het midden van de volle maan zijn we
zelden alleen

© Ronald Bottelier

Een nieuwe dag

een nieuwe dag
onder de aanname dat de oude verouderd is
grijs en vergeten, ouderwets irrelevant
en alles daarvoor wat mij gevormd heeft
en gedreven in jouw armen

waar zijn de verwachtingen? ondergegraven in dik ijs
vergeten te herinneren
maar hopeloos trekkend en zuigend om waar te maken
de onzekerheid en het verlangen
van alleen zijn

de kaart is weg, hoewel liggend voor mijn voeten
de schaal is te groot om waar te zijn
beloften verschuilen zich als je wilt
hoewel ze de balk in je oog kunnen zijn
altijd dicht bij

en dan, samen met elkaar
dat hoopje individuen, draaiend in de cirkel
kwetsbaar elkaar recht in de ogen kijkend
in stilte, maar schreeuwend
van verlangen

de dag ligt vers te smelten
binnen vanuit het raam is het grauw
mijn verf om jou te kleuren is opgedroogd
in een lege pot, vastgekoekt
onverdund

© Ronald Bottelier