Lichtschrijvers

dochter zegt dat ze nog geen groot geheugen had toen
beer en barbies de dienst uitmaakten
de houten trein haar kamer, toen ze ongeremd
bewoog en alles met haar beelden vulde

Daguerre en Niépce dank! *
dankzij jullie weet ze meer, dankzij jullie blijft zij weten!

in volle scherpte staat ze stil – ontwikkeling
ik zie, ik hoor haar boos bewegen
haar zwarte kaartje raakte vol – soms zit het leven even tegen
of ik haar telefoon wil legen…

© Ronald Bottelier

* http://www.photo-museum.org/daguerre-invention-photo/
(ik wist het ook niet..)

Heel

ons hoofd met harde vulling smelt en lekt
– alles wat ons mogelijk maakt ontdekt zichzelf schaamteloos –
ik zwaai ze uit – bedankt!
de oude beelden en de zijnen die de waarheid riepen drukken zich nu diep naar voren en begraven zich zoals de doden doen – met groet –
hun spel is over

kom met me mee!
wij samen naar de horizon
we slapen waar de maan de wolken kruist en ik mijn schapen tel
het ruisen van de wind begint
en alles uit de bron ons levend overstroomt
bemin de nieuwe ruimte

de lente luistert toe vanuit de hoek
waaruit ze elke dag meer en meer te zeggen krijgt
wat stemming maakt en liefde geeft
ze straalt de zon en schaterlacht
zo’n brede weet je wel
die eeuwig, eeuwig ons verbindt

© Ronald Bottelier