Appelsap

in de koelkast staat een pak met appel,
een pak met koe en aan de andere kant
de sojamelk

de appel, die uit het vocht teruggevoerd zou moeten kunnen worden,
was in geen veld of weg te zien net als de koe, waarvan ik hoop
dat ze niet in haar melk is beland; wat het pak ook suggereert

de soja, niet uit oerbos, zonder koe
de melk uit blije weidegang
de appels van de boom

tot sap geplet of uitgemolken in een pak karton
het donker in mijn koelkast is dè plek waar alles samenkomt,
en langzaam fermenteert

een tussenstap, gezonde mix voor brandend maagzuur

© Ronald Bottelier

Appelen

De pit ligt bloot
Het gras is nat, de hemel onbedekt
door dekens die verwaaien
onderaan de boom

De merel keert weer om
de zaden worden langzaam wakker
door het licht dat scheller
iedere dag verlicht

Geplakte druppels
aan lege takken zwiepen
al het rotte was – vertoont weer groen
zo langzaamaan

© Ronald Bottelier

Hemelrijk

Jouw natte wang twinkelt met de sterren. De tijd verdwijnt.
Ik pak je hand die schemert in de nacht.
Stap na stap en zij aan zij vloeit mijn rechter been jouw linker in. En langzaam stroomt je warmte in mij.
Je haren door mijn wang. Mijn ogen richting jouwe. Navels, kelen, harten steeds meer uitgelijnd totdat we stijgen.
Hemeltje rijk.

© Ronald Bottelier

Hier

Ik ben hier
in deze regel
overmoedig schrijvend
met zweet op mijn handen
en een droge tong

Ik ben hier
in een ruimte vol wanhoop
in één adem genoemd
met de bloemen op het veld
waarnaar ik verlang

Ik ben hier
mijn vingers tikken op het keyboard
regen druppelt naar binnen
in mijn hoofd waar gedachten zijn
en de wind maar rondjes draait

Ik ben hier
door aarde omsloten
met lege handen en
een hart vol gewoonten
uitreikend verteld

© Ronald Bottelier

Vleugels

ik wil ook wel zwermen in die blauwe zee
ik teken vleugels aan mijn woorden, kijk!
nu zwem ik in de hemel en kraai ik met ze mee

© Ronald Bottelier

Ritme

gitaren kwellen
drums vertellen dat de afterbeat van liefde
na de noorderzon nog even uit haar ritme is
een nieuwe maat
uit ons songbook in verdroogde staat
sta ik de noten af te pellen

© Ronald Bottelier

Opfrisser

tikkelend
spatterig
een beetje kletsend
ruikend
twinkelend
en fruitig
loop ik er door
de druppels
die de moeite waard zijn
te genieten
zonder jas

© Ronald Bottelier

Avond

en dat was het dan
de laatste klok vandaag
kapot het raam uit richting sterren
geen wekker die het waagt
om zich voor mij te uiten

de laatste avond sinds vanmorgen
stond op wacht met open ogen
tot de hoeder van de dag
in haar hemels nachtgewaad
de middag uit kwam lopen

de eerste morgen van vandaag
opnieuw verborgen voor vanavond
overbrug de tijd
een tweeling aan de andere kant
van dezelfde deur

© Ronald Bottelier

Najaar

als de aarde rondjes draait
mij meeneemt en opnieuw de weg laat zien
van leven hier, mijn stille komst en ooit weer gaan
in steeds hetzelfde helder licht
seizoenen zonder breuklijn

als de maan steeds onderdoor en hoog
over mij heen schuift in verschillende gedaanten
trekt de zee mij onderuit haar diepten in
het levend water klinkend in mijn volle glas
haar diepdruk in mijn oren

als de zon mij steeds verblindt, nee ik
de zon weer in haar ogen kijk dan zie ik
jou, de diepte van mijn zijn
mijn hemel en mijn aarde
wat on-tel-baar mijn geluk!

© Ronald Bottelier

Appels

de appel aan de boom
ontsproot uit bloesemlucht
op de dag dat alles ademt
in een weergaloos begin
van nieuwe stemmen

de aarde op de draaibank
een uitgemolken dwarsverband
van in en uit
een schaduw zonder
knoppen

de hemel bovenin
vertrekt een dag te laat
haar duister is verdwenen
doet zich te goed aan fruitig
suikergoed

© Ronald Bottelier