Ondertussen (in de Nacht..)
schrijf ik dat ik leef
vertrekt de zwaarte uit mijn voorhoofd
stijgt de diepte uit jouw grond omhoog
wie van ons had dat gedacht?
dwaalt een tango door de muren
dreunt jouw bas mijn ondertoon uit ritme
daalt de vroege morgen in
blijf ik wakker, schrijf ik – wakker
dichters, houd ons dolen stil!
huil ik zon en maan, in vol bij zinnen
dichters, waak voor ons – van Nacht!
© Ronald Bottelier
(op de Nacht van de poëzie 17/9 2016 #nacht16)