Door

het landschap mist je
mis je landschap waar je
stappen stapten stap ik
stap stap stap sta stil
ga door recht door je landschap
dat jou mist ik
mis je door en door stap door
en mis je mis je in een mist
van tranen stromen regen
tussendoor een landschap stil
ik mis je weinig woorden stil
je landschap weinig stil
geen woorden weinig
stil
gemis
ik mis je
door en door
en stil
stap door
stap stil erover
niet
en stap erdoor
niet onder

© Ronald Bottelier

(2009)

#Nacht15

na de Nacht
een beetje later
net als iedere nacht
naast jou
de vlinders vliegen uit
je hoofd drukt nog steeds
de mooiste letters op je kussen
en alles gaat maar door en door
en jij ligt weer naast mij en slaapt
gedragen door een bedje rijm
met lichte dressing
wij ertussen

ik zou je kussen willen
lezen
zacht je kussen kussen kussen
niets verstoren
draai mij om en jij beweegt
zo dicht bij jou heel licht
jij slaapt
niet wakker worden
ik nog wel net
tegen
wat de nacht noemt
ochtendgloren

© Ronald Bottelier

(Na de Nacht van de Poëzie 2015)

Graag

doet u mij in godsnaam
slechts een halfje zinnig woord
dat is véél meer dan genoeg
een zee van overvloed
een overdaad aan rijkdom
een waardeloze troost
uw nutteloze kennis
en oeverloze zinnen vol
onafgemaakte heerlijkheid begint
en eindigt nergens naar
geef het nu en ik verdwijn
een halfje maar
toe help
en red mijn oog en oren
uit uw onzin, waanzin
waar een schrijver nog geen puntje
aan kan zuigen

© Ronald Bottelier

Vieren

ik vier de dag dat wij struikelden
en onze wegen samenvielen tot het loopje van vandaag
en herstart het begin
hoogtepuntvliedend zoekend naar verloren tijd
de lancering uit ons kruispunt recht omhoog richting nieuwe dimensies
vonkende deeltjes, botsend maar samen
met een vuurwerk van verlichte spijt

© Ronald Bottelier

Ezel

een ezel start net met zijn zevende leven
had eerder zijn zesde met moeite vergeven

een stoot van een steen
brak zijn hart en verdween

van zijn goud en zijn tafel ontheven

© Ronald Bottelier

Lucht

grote bomen
zachts eronder
omgehakt
hoofd gebroken
hartverzakkend
moedeloos

jonge bomen zijn te jong
zonder schaduw geen
bescherming
varens zwammen
kleine bomen vangen
teveel wind

waarom de blauwe lucht
zich opdringt
en de tijd verjaagt
ik weet niet welk verdriet
de Hemel open breekt
om de donder!!

© Ronald Bottelier

(beklag tegen de dood van jonge ouders met nog veel te jonge kinderen. n.a.v….)

Over

over het toppunt van geduld
ver boven nul
waar ik naar adem hap
hoog in donkere wolken

en de eenheid van dat alles
de schaal en rekbaarheid
normering van de waarheid
zonder zwaartekracht

en de inhoud van mijn longen
vol liefde
en blijven aarden met een warm hart
alles is grootmazig

© Ronald Bottelier

Elke dag

elke dag dat ik naar school mag
zeg ik dag
jij bent van mij

ik pluk je ’s ochtends
en ik spring je rug op
lachen! samen blij

een fiets of bus heb ik niet nodig
want je vliegt naar school
met mij

mijn lessen worden avonturen
mees toverwoord
juf letterbrij

spelen samen met mijn
vrienden mijn vriendinnen
uit de klas

toe zing of reken even uit nog
over hoeveel uur de bel gaat
pas

dan snel naar huis, kijk hoe ik vlieg
hoe ik hoog en veilig deze dag op vleugels
jou met mijn geheim verras

ken je mijn geheimpje dan?

na het eten
voor het slapen stop ik
deze prachtig mooie dag
in mijn gedachten
in de grond
in mijn tuin
en droom ik water
laat je groeien, bloeien
zodat ik morgen
in de ochtend
je fris opnieuw weer
plukken kan

© Ronald Bottelier

(in opdracht van dochter)

Prinses

aan de rand van je verleden
druipen tranen in je vijver
terwijl je bal nog onderweg
de bodemloze diepte raakt
als ik je schittering verdicht

kom spetter, spring!

vergeet je bal verlaat je zorgen
laat je tranen zwemmen en ik toon
je waterrijk
mijn koninklijke pompeblad
verzonken in jouw ogen

op dit drijvend vijgeblad
ons sterrenbad van liefde dat
je niet dacht dat je had
je bron valt samen
in de mijne

ons leven spelen op het droge
verkikkerd als ik ben op jou
een kikkerman met mensenogen
heel de wond begint te doven
samen aan het oppervlak

eindelijk gedeelde zin
ik kus je kus je mij vriendin
betover mij je natte prins
of kus ons kikkers en we duiken
onder in ons hemelrijk

© Ronald Bottelier

(Ook geïnspireerd op dit prachtige artikel http://www.lisettethooft.nl/images2/De%20Kikkerkus.pdf)

Zin

levende zin en zwijgende onzin
spreken waarheid als de vogels
duizenden draaien om elkaar
vergeten wie is wie

de lange zit verlangt naar rust
mijn snavel moe
mijn trommelvlies vertelt
ons stille breken

in mij en jou verdwijnt
een kleine stip
de horizon trekt krom, vervlakt
mij recht jouw armen in

ik toast op onze levens
zet mijn kersen op jouw taart
hun tranen en tuiten
druipen puur geluk

© Ronald Bottelier