Week (gedichtendag 2014)

week van poëzie
zin in niets dat jou niet rijmt
ongeletterd leest

© Ronald Bottelier

Zien we elkaar hier? http://www.wintertuin.nl/programmas/gedichtenbal/

Getijbeweging

steeds
minder
woorden
vormen zacht
een nieuw konvooi
van kleine tekens

zwervend
tussen eb en vloed

ze komen
en verdwijnen weer

ze deinen aan het oppervlak
jouw spiegelgladde lijnen

onuitgesproken letterzee vol
onuitgesproken zin

ik kijk je in je ogen
glim

begrijp ik jou begrijp jij mij wij samen
drijven middenin we stranden op
een roze kust terwijl het water verder zakt en
lichaamstaal de aandacht pakt ons water
aan de lippen brengt de vloed ons dichterbij

© Ronald Bottelier

Flits

pagina’s
babyfoto’s
waarvan de ondertitel zegt
dat ik het was

geen cel is meer hetzelfde nu
heb zeeën water uitgepiest ben twee
gebitten verder en wordt alweer
een beetje kaal

we glijden lekker van de helling
kleurecht een beetje vaal
maar blijven lachen want de zoeker
vereeuwigt ons verhaal

als reactie op de flits
na sluitingstijd ontwikkelt de
fixatie van geluk
het nabeeld in de spiegel

© Ronald Bottelier

Denker

ik denk als alle andere mensen
graag maar toch bedenk ik af en toe
dat anders denken dan de meesten
echt iets is wat ik nooit doe

ik zou eens anders willen denken
dan dat ik nu als anderen doe
en ook aan hele andere dingen
denken maar ik weet gewoon niet hoe

aan jou gaan denken je verzinnen
god, ik kom er niet aan toe
en als dat denken gaat beginnen
denk ik denkend aan gedoe

niet denken denk ik als een ander
komt door mijn bedacht taboe
want dan ga ik bedenken denk ik
word jij nooit van mijn denken moe?

© Ronald Bottelier

Loswal

in mijn binnenwereld op de plek
waar ik mij afspeel en mijn hart
mij verder stuwt mij steevast richting jou
een grillig landschap zonder plan
rivieren lichaamsvocht in eenzaamheid
emoties door het volle ruim
gedachtestromen puin
en hier en daar, veel meer dan midden in
wat zelfspots van schaamte

hier zak ik door de bodem heen
terwijl mijn denken niets meer kan
dan ongekleed in vrije val
zich los te laten warm omgeven
zwijgend moeder aarde in
een storting in jouw mijn
jouw schacht rondom mijn zijn
mijn ruggengraat en kern jouw tegenpool
dit lijf waar alles klopt

mijn groeven kraken
cellen breken knappende synapsen
en spartelende oren als ik mij
ontworstel aan mijn blinde vlek
naar buiten uit de schaduw rek
terwijl jouw brok mijn keel blokkeert
die ik nog net gesloten hou
om dan ons samen vogelvrij
de hemel in te schreeuwen

© Ronald Bottelier

Bereikbaar

kort onverwacht op straat
je lach passeert de hoek om – weg

verstopte tekens aan de wand verschijnen
schrijvend
krabbelend sta ik te kijk

verwonderd wordt een monument gebeiteld
in de muur van mum en tijd
een zwart-wit foto gedrukt in zachte letters
afscheidskus in taal
bevangen beeld van jouw bestaan
een innering verpleisterd

meer poëzie op straat moet letters krijgen
in plakpapier dat schoonheid vangt
en alle warmte die passeert
verdicht en afficheert

de zon gaat langzaam onder
maar je lach straalt onverminderd door
een schitterende muur

van onbereikbaarheid

© Ronald Bottelier