Kwaak
ik niet
de padden wel
die hebben tijdelijk hun trek en
bevroren stoet vertraagd
door vorstelijk weer geen toestand
tot de lente eindelijk opnieuw
weer kwaakt zoals het hoort
in lijn der verwachting
laat de zebra zich wel rijden
daar lijdzaam op mijn pad
geen mens die voor haar wijkt
wachtend op die ene
die verblind door ware liefde
haar loper niet negeert
hormonaal vol gas
op weg naar huis
met goede zin en zacht
elkaar ontdooien
tot het kraakt als voorschot
op een nieuw seizoen
met jou
© Ronald Bottelier
Woordeling 