Najaar
als de aarde rondjes draait
mij meeneemt en opnieuw de weg laat zien
van leven hier, mijn stille komst en ooit weer gaan
in steeds hetzelfde helder licht
seizoenen zonder breuklijn
als de maan steeds onderdoor en hoog
over mij heen schuift in verschillende gedaanten
trekt de zee mij onderuit haar diepten in
het levend water klinkend in mijn volle glas
haar diepdruk in mijn oren
als de zon mij steeds verblindt, nee ik
de zon weer in haar ogen kijk dan zie ik
jou, de diepte van mijn zijn
mijn hemel en mijn aarde
wat on-tel-baar mijn geluk!
© Ronald Bottelier
Woordeling 