Schild
kakelvers tevoorschijn
kruipt mijn naakte binnenste
naar buiten uit zijn zachter wordend mij
het wil zich kraaiend uiten
op de aarde op het midden van het veld
waar alles wat de zon verlaat door ons
wordt teruggegeven, sta ik
stralend diep gebogen
jij ziet mij, mijn jij
mijn liever mij, bij jou
leg ik mijn harnas neer
de schillen van mijn ogen
alles langzaam afgelegd
mijn mond vol tanden, bloot
haar wimperharen opgeschort
tot ver over m’n oren
© Ronald Bottelier