Oud én nieuw

in de bandbreedte tussen oud en wat nieuw heet
slinger ik tussen gisteren en morgen
dat wat was en gaat komen
gepasseerd en onderweg is
verleden tijd en toekomst
geschiedenis en haar herhaling in een andere jas

tussen vroeger of later
iets wat onbruikbaar werd en wat nog niet bestaat
wat is geweest en er al lang had moeten zijn
meteen of daarstraks
de kanteling
de wens om alles van jou mee te maken

en zie ik de nog niet bejaarde baby’s
mijn nooit geboren kinderen
schoonheid in de dop die uit gaat breken
mensen die gaan sterven en wisten dat het kwam
de irrelevantie van ingehaalde visies
de liefdes van nu en de spijt van later

op dit moment klopt alles door elkaar
wordt alles bekeken, beoordeeld
gekoesterd of miskend
omarm ik wat ik schiep en mij opnieuw verloor
met dezelfde beweging
een continuüm van snelheid en van licht

minuten tikken tussendoor de weg waar ik naartoe wil
een niet te tellen overvloed
de wijzer op de klok die mij altijd in het nu brengt
waar het enige wat telt is stilstaan, liefde maken
vol vertrouwen, lachend in de aandacht
de nooduitgang van tijd

© Ronald Bottelier

Waterspiegel

onder de waterspiegel van jouw ogen
zwemmen vissen door, soms blij
bedroefd of buitensporig neutraal
in allermooiste kleuren en wonderlijkste vormen
ze zien mij niet tenzij ze opkijken
en net het gaatje van je iris vinden, net
als je even lacht en ik er ben

en door dat rondje voed ik ze ook
dat weet je niet
ze schieten weg als ik gekke bekken trek
ze worden wild als ik te dichtbij kom
als ik je kus kan ik ze goed zien
en ze kunnen je iris laten overlopen tot ver langs je wangen
duiken, on-bereikbaar weg…

soms vis ik naar je gedachten
maar weet niet welk aas vandaag het beste pakt
met welke hengel of mis geduld
ze zijn van jou, ze laten zich niet simpel paaien
pas door.. in rust laten ze zich kennen, soms
ik snap dat wel
geen aandacht jaagt ze verder weg

waterspiegels van jouw ziel
ik sloeg je aan de haak
jij ving mij met jouw blik
gevangen in jouw ogen
weerspiegel mij naar buiten, verdrink mij diep erin
ik lees je rimpelloze oppervlak en vind de vangst van vandaag
opnieuw een wonder

© Ronald Bottelier

Waarneming

alles waar we op inzoomen lijkt ingewikkeld
vooral de woorden “dus” en “maar”
“maar”
liefde kán niet ingewikkeld zijn
want als we naast elkaar en hart aan hart
bewegen
elkaar lief en vast en zacht ineen
komt alles uit zichzelf tot leven
klopt alles vrede om ons heen
“dus”
zoom ik dieper in ons -even-
wil ik mijn leven nu beleven
adem neemt ons mee naar binnen
ogen stralen ons naar buiten
uit en in
en
uit en in
zonder iemand uit te sluiten
zodra we onze ruimte maken
laat liefde de verwachting vrij
twee handen die verwonderd voelen
de eenvoud van verbonden zijn

© Ronald Bottelier

Brug

aan de kade waar de brug ligt
tussen ons die niemand ziet
geen brug te ver geen
regenboog geen
onderdoor
geen bovenlangs
hier en daar is waar wij
zijn de brug is – gelijktijdig
ons hart brengt alles bij elkaar

© Ronald Bottelier

Alles

Wat ik niet weet ik weet het niet
mijn filter echoot iedere vraag
mijn oor is ongevoelig traag
mijn zicht ver van onaangedaan
mijn twijfel ver verworpen

Ik sta en zie en hoor en voel
en weet wat ik wil weten weet
en voel ik wat beleef en geef
Ik leef en zie wat klopt of niet
het stralen van jouw hart

Je vraagt mij zacht of ik geloof
zegt dat ik weet wat ik beleef
wat ik beloof en denk, mij dreef
beleeft de woorden die ik schreef
leest ze in stilte mee

Ja Alles heeft ons in haar ruim
voel haar ruis maar nagenieten
bruisend in de achtergrond
Haar weten wast ons zwart en wit
Haar liefde buikpijn vrij

© Ronald Bottelier