Bel

wij praten in luchtbellen tegen de wereld
die kwetsbaar glittert tot de klap in een oor
onze boodschap vertaalt
die soms ijdel op weg exploderen in niets
hun lading verliezen en zo ongehoord
bedoelde intentie in eenzaamheid smoort

als mijn woordbel jou raakt of te snel gesproken
in stukken uiteenbreekt of hard onderweg
door weerwoord onderschept gebroken arriveert
raakt onbegrepen onbedoeld
de verbinding zwaar gestoord
de boodschap ongehoord

hé, laten wij onze oren eens wassen
zorgvuldig verwoorden elkaar lief verrassen
wat jij hebt bedoeld en ik heb verzwegen
wat ik heb gegeven maar jij niet gekregen
onze harten weer vullen met glimmend geluk
ik begin al met blazen, mijn lief, lekker stuk

© Ronald Bottelier