Bestaan

ik denk, dat er een “ik” is
dat denkt, dat er een “ik” is – denk ik
dat “ik” dan, besta

wij denken dat we, “wij” zijn
dat samen, meer dan één – dat jullie denken
dat je “jullie” bent, zoals je bent – en niet “alleen”

© Ronald Bottelier

Need

When do you believe it is, it was, will come,
the past, the future and the day;
that omnipresent “now”, that hunts us at the tail?

Do I already carry it, the time, the very moment?
If so, tell me why I cannot find the patience to forsee
the needs of you to come, the needs of me to be

© Ronald Bottelier

Day

when the sun sank in her corner and the moon became my shadow
– a point in time where she will never re-appear (they say) –
I won’t allow my night to see that day that only rises when I will turn around
and wait, and wait, and wait, and wait until our world will bring me home
she will not disappear again that day, on top of us the sun, as long as we walk
side by side

© Ronald Bottelier

(Archived from PoetsDream as a result of expiring Google+)

Hoi!

alsof alles dan zo moeilijk is,
de eenvoud van het leven tekent “JA!!”
geen “maar”, geen “nee”, geen “toch maar niet”

ik passeer een kikker, op een schimmel – vreemd
nog ongezoend en ingeslapen – een lang verlaten circus in de zon

jouw cijfers zijn de wijzers op mijn klok
die dagen pellen één voor één
onafgebroken draaien, dansen, zingen,
blij naïef – want wat is waar?
ons ver uitdijend midden nadert sneller dan het licht

joehoe, jaja, ik ben er, onderweg, ik kom!

© Ronald Bottelier

Nee

Ben een van de twee
van de drie
van de vier
van de veel
uit de groepen
en de kringen
uit een ver verleden
nu

Nee maar,
als dat alles is met ons
verbonden dan zijn wij
niet ik niet meer alleen

© Ronald Bottelier

Golfbewegen

Golfbewegen op een warme zee
Dobberen en klotsen
Twintig miljard sterren
Om een twinkelende zon

In vrijheid zweven
Vloeibaar tussen meeuwen
Beneden bootjes
Kwetterend de witte wolken in

Mijlen dieper onder water
Stijgen richting zonnestralen
Schitterende vissenadem
Bubbelende belletjes

Gangen graven in de aarde
Gaia roept mij en zingt mee
In donker dansen zonder weerstand
Stof en steen doorgronden

Sub-atomair die deeltjes
Waar dan ook recht door ons heen
Geluk, jouw warmtespoor en leven
Nergens, nooit en altijd één

© Ronald Bottelier

Lichtschrijvers

dochter zegt dat ze nog geen groot geheugen had toen
beer en barbies de dienst uitmaakten
de houten trein haar kamer, toen ze ongeremd
bewoog en alles met haar beelden vulde

Daguerre en Niépce dank! *
dankzij jullie weet ze meer, dankzij jullie blijft zij weten!

in volle scherpte staat ze stil – ontwikkeling
ik zie, ik hoor haar boos bewegen
haar zwarte kaartje raakte vol – soms zit het leven even tegen
of ik haar telefoon wil legen…

© Ronald Bottelier

* http://www.photo-museum.org/daguerre-invention-photo/
(ik wist het ook niet..)